‌‌..but you never know

.

.

هیچ وقت نمی تونیم بدونیم چرا...

هیچ وقت نمی تونیم ببینیم..

وقتی که داریم تمام تلاشمون و می کنیم برای دونستنش..

ولی بازم می پرسیم...بازم می گردیم..

شاید فقط از خودمون زیادی انتظار داریم. فکر می کنیم دانای کلیم..

نمی خواهیم محدودیت های خودمون و فکرمون و دیدمون و قبول کنیم شاید..

شاید..

شاید اصلا نباید بدونیم...شاید با دونستن بیشتر فقط همه چی برامون سخت تر میشه بدون اینکه بتونیم چیزی و تغییر بدیم...شاید بعدش به اینجا برسیم که بگیم کاش نمی دونستیم...ولی دیگه «می دونیم»

پس چرا بازم می پرسیم چرا؟

و البته اگه این میل به دونستن نبود ما الان اینجا نبودیم...

..