...Tears, Idle Tears

 

‌                                          Bill Stephens

«خود را به گریه می اندازم تا به خود ثابت کنم که اندوهم توهم نیست: اشک ها نشانه اند نه ابراز [احساس]. با اشک هایم، داستانی می سرایم، اسطوره ای از اندوه می سازم و زین پس با آن خو می گیرم: می توانم با آن زندگی کنم، زیرا با گریستن، به خود هم‌سخنی قوی می بخشم که «حقیقی ترین» پیام ها را،  از تنم، نه از سخنم، دریافت می کند.»

                                                                                      -Roland Barthes

.

.

*دوست نداشتم ترجمه اش کنم ولی به هرحال اصلش فرانسه ست و به هر صورت ترجمه بود و در ضمن دلم نیومد کسی حرفشو -حتی با همین ترجمه سرسری که شاید همه حس و نرسونه- نتونه  بخونه..